Tamam Usta!
Anladım
Haklısın
Hayat bir imtihandır
Lakin
Neden bütün zor soruları bana sorar ki
Hep mi sınıfta kalacağım ben böyle
Hep mi boşluğa konuşacağım
Nereye kadar,
İçimdeki labiretnlerde dolanıp duracağım
Her zaman mı kaybedeceğim Usta
Hüsranın da bir sınırı olmamalı mı
Daha kaç travma yaşayacağım
Kaç darbe öldürür ruhumu
Kaç kurşuni söz müjdecisi olur son nefesimin
Ben de insanım be Usta
İnan benim de bir canım
Ve bir de kalbim var
İnceldiği yerden de kopmuyor ki bir türlü
İnlemelerimi bir tek annem duyar Usta
Gözlerimdeki acıları bir tek annem okur
Kısık seslidir benim ağlamalarım
Kanamalarım yürekten aşağıdır
Omuzlarım kalbimin tam ortasına çöktü
Her gece kendi içime kıvrılıyorum
Her gece bir başka kabusla yürüyorum
Usta!
Ben yalnızlığın ne demek olduğunu çok iyi biliyorum
Hayat!
Bu denli ağır bir imtihan olmamalı be Usta
Bu kadar yormamalı bu canı
Haydi kalk gidelim ey kalbim
Arkamızda kaybedilmiş bir imtihanı bırakarak
O’nun Rahmetine sığınıp
Umutlanarak