Hikayelerimiz hep yarım kaldı be usta
Umutlarımız düğümlendi yürek açmazlarımızda
An geldi ve ansızın söndü ışığımız
Hayallerimiz yarıda kaldı be usta
Hatta hayallerimiz hayal olarak kaldı
Ve aslında usta
Hayatlarımızı da hep yarım yarım yaşamadık mı
Ne zaman ‘tamam şimdi’ desek
Geriye dönüp
En başından başlamadık mı
Bu sefer başka usta
Bu seferin geri dönüşü yok
Bir gittin pir gittin
Dönülmez akşamın ufkundan bile uzaklara gittin
O kadar uzaklardasın ki
En yakın mesafe bir ölümlük
En yakın mesafe son bir nefeslik
Biliyorum
Çok zor belki böyle yaşamak
Ve lakin başka çaremiz de yok
Mecburen yaşayacağız artık, olduğu kadar
Olmadığı yerde yaratanın rahmetine sığınacağız
Kanayan yaralarımızı karanlıklarda sarıp
Matemlerimizi vuslatın umuduyla avutacağız
Yapacak bir şey yok usta
Dayanacağız