(KENDİSİYLE YAŞAMA ŞANSI BULAMADIĞIMIZ BABAMIZIN RUHU ŞAD OLSUN. MEKANI CENNET OLSUN.)
Bilemeyince
Ve tanımayınca
Ne anlayabiliyor insan
Ve ne de anlatabiliyor
Baba!
Diye haykırmak istiyor dilim
Ve lakin
Devasa bir boşluğa düşüyor
Aciz kalan yüreğim
Baba!
Hasret desenlerinden örülü bir kilimdir yüreğimde
Baba!
Tarifsiz ve tanımsız bir resmin
Hafızalarımıza düşen gölgesidir
Yetim şafaklarda inleyen nağmelerin
Yürek kıyılarımıza çarpıveren sesidir
Baba!
Çocukluğumuzun ağlayan yüzü
Nemlenen yanıydı göz uçlarımızın
Kaçınılmaz kader, alında yazı
Kor ateştir tuttuğu avuçlarımın
Böyledir işte evlat!
Baba!
Tarifsiz ve tanımsız bir resmin
Hayallerimize dokunan elidir
Su döktükçe alevlenen yangın yeridir
Yalnız ve yaslı gecelerimin
Yastığa düşen göz yaşıdır
Baba!
İmrenerek baktığımız
Boynu bükük kaldığımız
Mesut ve bahtiyar bir hayatın
Öteki adıdır